recydywista
recydywista (język polski)[edytuj]
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) praw. przestępca powracający do ponownego popełniania wykroczenia
- (1.2) przen. osoba lub zwierzę robiące wciąż coś niepożądanego
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik recydywista recydywiści dopełniacz recydywisty recydywistów celownik recydywiście recydywistom biernik recydywistę recydywistów narzędnik recydywistą recydywistami miejscownik recydywiście recydywistach wołacz recydywisto recydywiści depr. M. i W. lm: (te) recydywisty[1]
- przykłady:
- (1.1) Ważnym czynnikiem kryminogennym są częste u recydywistów zaburzenia osobowości i daleko posunięte nieprzystosowanie społeczne, które potęguje długie pobyty w zakładach karnych[2].
- (1.2) Niedźwiedź recydywista kilkakrotnie niszczył nasze ule.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) groźny / stary / wielokrotny / znany recydywista
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) przestępca
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. multirecydywista mos, recydywa ż
- forma żeńska recydywistka ż
- czas. recydywować dk./ndk.
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) recidivist
- bułgarski: (1.1) рецидивист m
- francuski: (1.1) récidiviste m
- hiszpański: (1.1) reincidente m
- niemiecki: (1.1) Wiederholungstäter m
- włoski: (1.1) recidivo m
- źródła:
- ↑ Hasło „recydywista” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
- ↑ z Wikipedii