opłotki
opłotki (język polski)[edytuj]
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
- (1.1) drewniany płot z chrustu lub żerdzi
- (1.2) wąskie przejście między sąsiednimi płotami
- (1.3) miejsce ogrodzone płotem
- (1.4) ograniczony zakres czegoś
- (1.5) daw. odchylane części wejściowe dużego namiotu
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, forma fleksyjna
- odmiana:
- (1.1-4) blp,
przypadek liczba mnoga mianownik opłotki dopełniacz opłotków celownik opłotkom biernik opłotki narzędnik opłotkami miejscownik opłotkach wołacz opłotki
- przykłady:
- (1.1) Poza nędznymi opłotkami niespodziewanie pyszniły się okazałe słoneczniki.
- (1.2) Dotarłszy do wsi, starając się zbytnio nie rzucać w oczy, nieznacznie przemykał się opłotkami.
- (1.3) Tylko usychające w ogrodach konopie wychylały zza opłotków swe rozczochrane głowy albo kura głośno zagdakała[1].
- (1.5) Zebrzydowski, zamknięty w namiocie, jak w więzieniu, podnosił opłotki, wyglądał i czekał z coraz większym rozdrażnieniem[2].
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- (1.1-4) rzeczownik funkcjonuje również w liczbie pojedynczej, zdecydowanie rzadziej stosowanej
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) hurdle
- źródła: