neapolski
neapolski (język polski)[edytuj]
- wymowa:
-
- znaczenia:
przymiotnik relacyjny
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik neapolski neapolska neapolskie neapolscy neapolskie dopełniacz neapolskiego neapolskiej neapolskiego neapolskich celownik neapolskiemu neapolskiej neapolskiemu neapolskim biernik neapolskiego neapolski neapolską neapolskie neapolskich neapolskie narzędnik neapolskim neapolską neapolskim neapolskimi miejscownik neapolskim neapolskiej neapolskim neapolskich wołacz neapolski neapolska neapolskie neapolscy neapolskie nie stopniuje się
- przykłady:
- (1.1) W czerwcu 1443 r., podczas przygotowań do kampanii antytureckiej, Cesarini obiecywał królowi Władysławowi pomoc floty m.in. papieskiej, weneckiej, aragońskiej i neapolskiej, burgundzkiej, mediolańskiej i joannitów z Rodos[3].
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) neapolitański
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. Neapol mrz, neapolczyk mos
- przym. neapolitański
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- (1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: neapolitański
- źródła:
- ↑ Stefan Reczek, Podręczny słownik dawnej polszczyzny, s. 237, Zakład Narodowy Im. Ossolińskich, 1968.
- ↑
Samuel Bogumił Linde, Słownik języka polskiego, t. 3, Zakład Narodowy imienia Ossolińskich, Lwów 1854–1860, s. 311.
- ↑ Renata Stachura, Adam Bełcikowski: pisarz i historyk literatury, s. 117, Wydawnictwo Naukowe Akademii Pedagogicznej, 2005.
