język policentryczny
język policentryczny (język polski)[edytuj]
- wymowa:
-
- znaczenia:
fraza rzeczownikowa, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) jęz. język, któremu można przypisać więcej niż jedną formę standardową[1]; zob. też język ogólny#Policentryzm lingwistyczny w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik język policentryczny języki policentryczne dopełniacz języka policentrycznego języków policentrycznych celownik językowi policentrycznemu językom policentrycznym biernik język policentryczny języki policentryczne narzędnik językiem policentrycznym językami policentrycznymi miejscownik języku policentrycznym językach policentrycznych wołacz języku policentryczny języki policentryczne
- przykłady:
- (1.1) Z uwagi na to, że język niemiecki jest językiem policentrycznym, w odniesieniu do terminów prawnych i prawniczych istotne znaczenie ma użycie określonego terminu na danym obszarze.[2]
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) język pluricentryczny
- antonimy:
- (1.1) język monocentryczny
- hiperonimy:
- (1.1) język
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) polycentric language
- chorwacki: (1.1) policentrični jezik m
- niemiecki: (1.1) polyzentrische Sprache ż
- serbski: (1.1) полицентрични језик m
- źródła:
- ↑ Krystyna Pisarkowa, Walery Pisarek: Sprawozdanie z konferencji w Madrycie (2006); data dostępu: 31.01.2019
- ↑ Katarzyna Siewert, Fałszywi przyjaciele w przekładzie polskiej i niemieckiej terminologii prawnej i prawniczej, „Legilingwistyka Porównawcza”, 9/2012, Poznań: Institute of Linguistics, s. 62, ISSN 2080-5926.