iscăli

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

iscăli (język rumuński)[edytuj]

wymowa:
znaczenia:

czasownik przechodni

(1.1) podpisać[1]

czasownik nieprzechodni

(2.1) podpisać się[1]
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. iscălitură ż, iscălitor m
związki frazeologiczne:
etymologia:
być może z bułg. искал jako części formuły prawniczej аз сам искал → wedle mej woli lub z cs. искалꙗти → brudzić, plamić[2] (por. bułg. изкалям), jako że dawniej większość podpisów była odciskiem palca umoczonego w atramencie[3]
uwagi:
źródła:
  1. ↑ 1,0 1,1 Zdzisław Skarżyński, Mały słownik rumuńsko-polski, Wiedza Powszechna, Warszawa 1984, ISBN 83-214-0310-7.
  2. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „искалꙗти” w: Franz Miklosich, Lexicon palaeoslovenico-graeco-latinum emendatum auctum, Guilelmus Braumueller, Wiedeń 1862–1865, s. 260.
  3. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Anna Oczko, Zapożyczenia południowosłowiańskie w języku rumuńskim w XVI i XVII wieku, Kraków 2010, s. 153.
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=iscăli&oldid=8294374”