eudajmonia
eudajmonia (język polski)[edytuj]
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) filoz. w starożytnej Grecji: stan zadowolenia i satysfakcji z życia, rozumiany różnie przez różnych filozofów; zob. też eudajmonia w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik eudajmonia eudajmonie dopełniacz eudajmonii eudajmonii celownik eudajmonii eudajmoniom biernik eudajmonię eudajmonie narzędnik eudajmonią eudajmoniami miejscownik eudajmonii eudajmoniach wołacz eudajmonio eudajmonie
- przykłady:
- (1.1) Szczęście w tym ujęciu było jedyną rzeczą, która sama przez się posiada wartość. Jest ono stanem ducha wynikającym z jakichś działań, lub im towarzyszącym, chociaż Arystoteles raczej uważa, że eudajmonią jest sama akcja, zgodna z cnotą, bo tylko realizacja cnót może być szczęściem lub przynosić szczęście[1].
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. eudajmonizm m, eudajmonista m
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- gr. εὐδαιμονία (eudaimonía)
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) eudemonia, eudaimonia
- hiszpański: (1.1) eudaimonia ż
- portugalski: (1.1) eudaimonia ż
- starogrecki: (1.1) εὐδαιμονία ż (eudaimonía)
- włoski: (1.1) eudemonia ż
- źródła:
- ↑ Jerzy Vetulani, Polskie Towarzystwo Przyrodników, Narodowy Korpus Języka Polskiego.