ekspektatywa
ekspektatywa (język polski)[edytuj]
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) przest. nadzieja, widoki na przyszłość, oczekiwanie[1]
- (1.2) hist. pismo królewskie lub papieskie przyrzekające nadanie godności, stanowisk lub beneficjów w razie wakatu[2][1]
- (1.3) praw. sytuacja, w której niektóre wymogi prawne dotyczące powstania wierzytelności lub innego prawa podmiotowego zostały częściowo spełnione; zob. też ekspektatywa w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1-3)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik ekspektatywa ekspektatywy dopełniacz ekspektatywy ekspektatyw celownik ekspektatywie ekspektatywom biernik ekspektatywę ekspektatywy narzędnik ekspektatywą ekspektatywami miejscownik ekspektatywie ekspektatywach wołacz ekspektatywo ekspektatywy
- przykłady:
- (1.3) Z chwilą zawarcia umowy, o której mowa w art. 18 ust. 1, powstaje ekspektatywa własności. Ekspektatywa własności jest zbywalna wraz z wkładem budowlanym albo jego wniesioną częścią, przechodzi na spadkobierców i podlega egzekucji[3].
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- śr.łac. exspectativa, śr.łac. expectativa < łac. expectare → wypatrywać, oczekiwać
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.2) expectative; (1.3) expectancy right, contingent right
- niemiecki: (1.3) Anwartschaft ż
- źródła:
- ↑ 1,0 1,1 Hasło „ekspektatywa” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ Encyklopedia staropolska: Ekspektatywy
- ↑ Dz.U. z 2023 r. poz. 438 art. 19 ust. 1