dwakroć
dwakroć (język polski)[edytuj]
- wymowa:
-
- znaczenia:
przysłówek[1]
liczebnik główny
- przykłady:
- (1.1) I nabiorą złota, i hiacyntu, i szarłatu, i karmazynu dwakroć farbowanego, i bisioru[4].
- (1.1) Witaj Jezu nam zjawiony, / Witaj dwakroć narodzony, / Raz z Ojca przed wieków wiekiem, / A teraz z matki człowiekiem[5].
- (2.1) Majątek pana w dobrach i gotowiźnie wynosił dwakroć.
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) dwukrotnie
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. dwukrotność ż
- przym. dwukrotny
- przysł. dwukrotnie, podwójnie
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- (1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: dwukrotnie
- źródła:
- ↑ Hasło „dwakroć” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
- ↑ Hasło „dwakroć” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ Hasło „dwakroć” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
- ↑ Księga Wyjścia 28,5, Biblia Wujka, Warszawa 1923 (Brytyjskie i Zagraniczne Towarzystwo Biblijne).
- ↑ Pójdźmy wszyscy do stajenki (kolęda tradycyjna).