disruptiv

disruptiv (język niemiecki)

wymowa:

IPA: [dɪsʁʊpˈtiːf]

​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) biol. techn. dysruptywny

odmiana:

(1.1)

(zob. deklinacja przymiotnikowa)		liczba pojedyncza			liczba mnoga
przypadek	deklinacja	m	ż	n	m ż n
Nom.	słaba mieszana mocna	der disruptive ein disruptiver disruptiver	die disruptive eine disruptive disruptive	das disruptive ein disruptives disruptives	die disruptiven disruptiven disruptive
Gen.	słaba mieszana mocna	des disruptiven eines disruptiven disruptiven	der disruptiven einer disruptiven disruptiver	des disruptiven eines disruptiven disruptiven	der disruptiven disruptiven disruptiver
Dat.	słaba mieszana mocna	dem disruptiven einem disruptiven disruptivem	der disruptiven einer disruptiven disruptiver	dem disruptiven einem disruptiven disruptivem	den disruptiven disruptiven disruptiven
Akk.	słaba mieszana mocna	den disruptiven einen disruptiven disruptiven	die disruptive eine disruptive disruptive	das disruptive ein disruptives disruptives	die disruptiven disruptiven disruptive
nie stopniuje się

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) disruptive Technologie

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Disruption ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

ang. disruptive < łac. disruptum

uwagi:

źródła: