брѣгъ
брѣгъ (język staro-cerkiewno-słowiański)[edytuj]
- transliteracja:
- brěgǔ
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski
- odmiana:
- (1.1-2) deklinacja I (o-tematyczna)
przypadek liczba pojedyncza liczba podwójna liczba mnoga mianownik брѣгъ брѣга брѣѕи dopełniacz брѣга брѣгоу брѣгъ celownik брѣгоу брѣгома брѣгомъ biernik брѣгъ брѣга брѣгꙑ narzędnik брѣгомъ брѣгома брѣгꙑ miejscownik брѣѕѣ брѣгоу брѣѕѣхъ wołacz брѣже брѣга брѣѕи
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- odziedziczone z prasł. *bergъ, z praindoeur. *bʰérǵʰos
- por. pol. brzeg, st.rus. берегъ, czes. břeh
- uwagi:
- źródła: