амемоурмнинъ
амемоурмнинъ (język staro-cerkiewno-słowiański)[edytuj]
- transliteracja:
- amemurmninŭ
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski
- odmiana:
- (1.1) deklinacja I (o-tematyczna)
przypadek liczba pojedyncza liczba podwójna liczba mnoga mianownik амемоурмнинъ амемоурмнина амемоурмнини dopełniacz амемоурмнина амемоурмниноу амемоурмнинъ celownik амемоурмниноу амемоурмнинома амемоурмниномъ biernik амемоурмнинъ амемоурмнина амемоурмнинꙑ narzędnik амемоурмниномъ амемоурмнинома амемоурмнинꙑ miejscownik амемоурмнинѣ амемоурмниноу амемоурмнинѣхъ wołacz амемоурмнине амемоурмнина амемоурмнини
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przym. амемоурмниинъ
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- sztuczne zapożyczenie ze gr. ἀμεμουρμνῆς (amemourmnês), co przestawką od wcześniejszego gr. ἀμερμουμνῆς (amermoumnês), z arab. أمير المؤمنين (ʔamīr al-muʔminīn)
- uwagi:
- war. амемоурмньи, амемоурмнии
- źródła:
- ↑ Hasło „амемоурмнинъ” w: GORAZD.